“Een virus verspreidt zich gemakkelijk als de lucht te droog is, bijvoorbeeld als de relatieve vochtigheid onder de 40% zit”,  zegt hij. “De aerosolen worden gedragen door droge lucht. Zo lang de lucht te droog is waardoor de aerosol blijft hangen, kan dit worden ingeademd door anderen. Met name in het binnenklimaat van gebouwen, waar we overigens 90% van onze tijd vertoeven, is dit risicovol, zeker in deze tijden van Covid-19. Geen enkele onderwijsinstelling kan het zich permitteren om klaslokalen te hebben waar de luchtvochtigheid niet de meest ideale situatie bereikt. Een klaslokaal is dan op dát moment één grote besmettingshaard. Het doel dient altijd te zijn om door middel van kwalitatief hoogwaardige luchtbevochtiging, de RV ergens tussen de 40% en 60% te krijgen. De aerosol wordt dan zwaarder en naar de grond toegedrukt. Minder kans op overdracht via de luchtwegen.”

De toename van ventilatievoorzieningen en dus droge koude buitenlucht die in het gebouw wordt opgewarmd en verder droogt, zorgt tevens voor groeiende noodzaak en aandacht voor actieve luchtbevochtiging, zo legt hij uit.

“Verder is het van belang om te weten hoe het dan werkt bij de mens zelf. Als de slijmvliezen en de luchtwegen te droog zijn (omdat het binnenklimaat niet op orde is), dan is dit als het ware een uitnodiging voor de aerosolen – met virussen – om binnen te treden. Die nestelen zich makkelijk in de droge trilhaartjes en slijmvliezen waardoor infectie en ziekte zich ontwikkelen.”

“Een goede luchtvochtigheid in binnenklimaat drukt dus niet alleen de aerosolen omlaag. Het bevordert de productiviteit en welzijn.  Het zorgt er ook voor dat de mens minder bevattelijk is voor het opnemen van die virussen”,  zo besluit Wilfred.

Kijk voor meer informatie op www.condair.nl